Kindertehuis
Door: Berdi.
Blijf op de hoogte en volg Berdi
14 Juli 2017 | China, Sjanghai
Gisteren was een prachtige dag. We zijn naar het kindertehuis geweest. Het zag er nog bijna net zo uit als vijftien jaar geleden, alleen was het veel meer volgebouwd en waren de kleuren wat valer geworden. Natuurlijk hing hier net als bij de andere families een spandoek met Hong Tong Liang welcome back home. Dat doet toch wel eat met je moet ik zeggen.We kregen eerst een rondleiding door het tehuis, eerst naar de babykamer, waar zelfs nig een baby van vier weken oud lag en daarna naar de peuters. Hier zaten erg veel gehandicapte kinderen en kinderen die wachten op adoptie. Daarna kwamen we in een ruimte waar de jong volwassenen met een beperking hun dagbesteding hadden. Zij maken hier allerlei kunstwerkjes van kralen, welke verkocht worden zodat zij in hun eigen onderhoud kunnen voorzien. Er waren twee jongens aan het werk. Natuurlijk hebben wij ook wat gekocht en de brede glimlach op het gezicht van de jongens dat ze wat verkocht hadden is onvergetelijk. Luan vond het ook wel bijzonder enhet deed haar ook wel wat toen ze hoorde dat een vd jongens net zo oud was als zij en waarschijnlijk nog met haar in het kindertehuis gelegen had als baby. Zij beseft zich dat helaas niet iedereen het geluk heeft om in een gezin op te groeien. Yuli vond dit ook heel lastig om te zien en durfde ons bijna niet te knuffelen omdat die jongens niemand hadden om mee te knuffelen. Hierna hebben we met de staf geluncht, Ning en Yuli lusten bijna niets en moeten ook erg hun best doen dit niet te laten merken. Vooral het smakken en boeren, wat hier toch heel normaal is, vinden zij vies. ( ik moet zeggen dat ik hier toch ook niet zo van hou)en ontneemt hen vaak de eetlust. We proberen 's avonds ook af en toe ergens te eten waar ze wat meer westers voedsel serveren en zij eten dan vaak spaghetti. Toch nog een beetje Italie dus. ' s Middags zijn Yuli Ning en ik naar een nagelstudio geweest om onze nagels te laten doen. Ziet er super uit. Luan is in het hotel gebleven. Vandaag zijn we naar de pleegmoeder geweest. Ik zal Luan vragen hier zelf wat over te schrijven. Dikke knuffel van ons allen
-
14 Juli 2017 - 13:05
Erna:
Dag lieve familie. Heel bijzonder om jullie verslagen te lezen. Alsof we er een klein beetje bij zijn. En dat is heel fijn. Een mengelmoes van emoties zien we aan ons voorbij komen. Grappig die taalbarrieres maar ik krijg de indruk dat jullie heel gastvrij en meer dan voorkomend worden opgevangen. Geniet maar lekker verder en blijf vooral schrijven als dat kan. Vanavond lees ik het papa voor. X -
14 Juli 2017 - 13:15
René Jacobs:
Lieve Veenhuisjes,
Fijn dat het schrijven op de blog weer is gelukt!
Allemaal heel herkenbaar voor ons wat je beschrijft ...het brengt ons terug naar onze eigen rootsreis in 2015, het bijna geen Engels spreken, de lieve vriendelijke en behulpzame mensen...het besef.... de ontmoetingen en gesprekken dat maakt deze reis zo bijzonder mooi!
Wij wensen jullie nog heel veel mooie momenten en ontmoetingen op deze reis! Geniet ervan
Veel liefs,
Yuli, Faye, Rene & Sigi -
14 Juli 2017 - 13:42
Jan En Josje:
bijzondere momenten zeg, aandoenlijk en emotioneel.
Liefs,
Jan en Josje -
14 Juli 2017 - 13:57
Ria En Leo:
Wat een gastvrij land met een heel andere (eet)cultuur. Voor jullie, maar vooral voor de kinderen moet het bezoek aan het kindertehuis aangrijpend zijn geweest.
Wachten jullie volgende reisverslagen af. -
14 Juli 2017 - 14:47
Carla Dronkers:
Hoi,
Die vlag is inderdaad heel bijzonder! Wat een emoties allemaal he!
Geniet ervan!! -
14 Juli 2017 - 19:28
De Joos:
wat fijn dat Luan zo warm ontvangan is
mooi om jullie verhalen te lezen
gr vd Joos -
14 Juli 2017 - 21:28
Rene Tilstra :
Leuk weer om jullie belevenissen te lezen, en veel mooie momenten gewenst. -
14 Juli 2017 - 22:10
Janet Meijer:
Gelukkig , het is gelukt met het blog, Wat mooi om het hele verhaal te lezen. Ik herkende het kindertehuis ook direct en de babykamer. Dat vind ik nog steeds heel emotioneel, dat er nog steeds babytjes zijn die liggen te wachten voor adoptie. Terwijl ik het lees beleef ik het wee helemaal. Het gaat ook snel allemaal he daar in China. Beau was ook niet zo van het Chinese eten en al dat lawaai dat ze maakten tijdens het eten. Wat lief va Yuli dat ze bijna niet durft te knuffelen omdat ze dat sneu vindt voor de andere kinderen. Wat me opviel was wel dat ze goed verzorgd werden in de gezinshuizen en dat ze ook heel trots daarop waren.
Welke gids hebben jullie Misschien Sim? wij hadden Sim en dat was echt een hele lieve enthousiaste jongen die ons van alles liet zien. Heel veel plezier met deze bijzondere reis.
Dikke knuffel van Janet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
